سکوت و صبوری م را به حسابِ ضعف و بی کسی ام نگذار

دلم به چیزهایی پای بند است

که تو یادت نمی آید...!

تلنگری بزنی، آوار می شوم....

شکستنی تر از آنم که محتاجِ سنگی باشم

تـــــو
با هر سیب کرم خورده ای
وسوسه می شوی
تــــو
از بهشت قلب مـن
رانده شده ای ...
در بهشت ماندن ، لایــق هر کس نیست ....

دلـم مـی خـواهـد . . .
یـک مـیـس کـال بـاشـم بـرایـت . . .
شـمـاره ای کـه . . .
سـیـوش نـکـرده بـاشـی !
... ... ... زیـر لـب . . . تـکـرارم کـنـی . . .
... ... بـه یـادم نـیـاوری .. .
دلـم مـی خـواهـد . . .
بـی اجـازه ی تـ ـو . . .
پـادشـاهـی کـنـم در نـاخود آگـاهـت

یک نفر در همین نزدیکی ها
چیزی
به وسعت یک زندگی برایت جا گذاشته است ...
خیالت راحت باشد
آرام چشمهایت را ببند
... یکنفر برای همه نگرانی هایت بیدار است
یکنفر که از همه زیبایی های دنیا
تنها تو را باور دارد ...

دلم یک غریبه می خواهد

بیاید بنشیند فقط سکوت کند

من هـی حرف بزنم
...

و بزنم و بزنم

تا کمی کم شود از این همه بار

بعد بلند شود و برود

نه نصیحتی نه.....

!انگار نه انگار

چه تلخ محاکمه میشوند پائیز و زمستان

که برای جان دادن به درخت جان میدهند

وچه ناعادلانه کمی انطرفتر همه چیز به اسم بهار تمام میشود.